Jeroen Diepenmaat werkt vanuit geluid, geluidsdragers en vaak op een conceptueel en seriematige wijze.
Muziek en geluid wordt gevangen op allerlei geluidsdragers, zoals LP, cassette of cd. Hierdoor kun je hetzelfde liedje telkens weer
beluisteren. Voordat de muziek de wereld in gaat wordt er veel geoefend, herhaaldelijk ingespeeld, daarna ge-edit en gemixt, teruggeluisterd,
goedgekeurd en dan naar de bandjesfabriek of de vinylperser. Daarmee ben je er nog niet: Er wordt eveneens nagedacht over de hoes, over de
verspreiding en de presentatie.
Dit alles ter meerdere eer en glorie van dat ene moment waarop de opname het beste is. Zodat je die kan delen, vermenigvuldigen en verspreiden.
In ’the silence is now (take 2)’ zocht Jeroen naar de verschijningsvorm van een LP/single. Zonder klank, wat blijft er dan nog over. Is er dan
nog een verhaal te vertellen. Deze anti-platen doen zich gelden als geluidsdragers zonder geluid. Het materiaal, de vorm en de kleur
verwijzen naar het onhoorbare. Is het de stilte die rest?
