Dieren zijn sinds mensen afbeeldingen maken een belangrijk onderwerp in de beeldende kunst. Van de muurtekeningen in de grotten van Lascaux tot de haai op sterk water van Damien Hirst, het dier spreekt steeds tot de verbeelding. In de tentoonstelling Don’t Feed the Animals 2 komen zeven kunstenaars samen die allen dieren afbeelden. Voor sommigen is het een steeds terugkerend onderdeel van het werk, anderen beelden regelmatig dieren af, maar voor een enkeling is het toeval dat dieren in hun werk terecht kwamen. Deze tentoonstelling is het vervolg op een groepsshow die in december 2013 te zien was in galerie with tsjalling: in Groningen. Galeriehouder Tsjalling Venema maakt in ACEC een nieuwe tentoonstelling met dezelfde kunstenaars, maar (grotendeels) andere werken.
Voor zowel Arno Kramer als voor Anne van As zijn dieren een belangrijk onderwerp in hun tekeningen respectievelijk schilderijen. In de intuïtieve tekeningen van Kramer lijken dieren als haas en ree een symbolische betekenis te hebben. Hij geeft er uitdrukking mee aan gedachten, ideeën en gevoelens die moeilijk te verwoorden zijn. Hij combineert de dieren met abstracte elementen die zoeken naar een plaats in de tekenkunst. De dieren van Anne van As hebben op het eerste gezicht een zachte uitstraling, maar haar schilderijen weten een mysterieuze, bijna unheimische sfeer op te roepen die het werk een extra betekenislaag geeft. In haar tekeningen maakt ze portretten van dieren die soms ondeugende of zelfs agressieve karakters lijken te hebben.
Bij Niek Hendrix is het dier onderdeel van zijn interpretaties in licht en donker van zeventiende-eeuwse schilderijen, zoals van De Hondecoeter. Hij is in zijn werk op zoek naar hoe de schilderkunst zich verhoudt tot de dagelijkse realiteit en tot het beeld zelf. Hij daagt de kijker uit door zijn eigen versie te maken van de oude schilderijen; realistisch nagebootst, maar in stemmige grijstinten. Door variaties te maken van hetzelfde werk probeert hij de kijker op het verkeerde been te zetten.
Niek Hendrix – Untitled (Birds on a Balustrade, white) Olieverf op canvas op paneel, 31 x 92 cm, 2013
Bij Geert Bartelink is het klassieke schilderij ook vaak inspiratiebron. In zijn wilde tekeningen en schilderijen met ridders te paard, apen en wolven spelen de dieren een geheimzinnige rol in een apocalyptische wereld. Bartelink leerde tijdens zijn jeugd in Apeldoorn Pascal van der Graaf kennen en sindsdien maken zij met regelmaat gezamenlijke werken. Recent zijn het wilde sculpturen en heftige tekeningen waarin dieren menselijke karaktereigenschappen krijgen. Van der Graaf maakt zelf schilderijen in een techniek met druipende verf, maar ook bijzondere origamisculpturen, zoals een gigantische mol, of een levensgrote dodo. Op de tekeningen van Eduard Bezembinder staan enorme hoeveelheden haaienvinnen of vliegen, al dan niet genummerd. Het tekenen is voor hem haast een meditatieve gebeurtenis, die vloeiend uit zijn hand komt, net als de onderwerpen. Zo maakt hij ook dierentekeningen, waarbij de patronen lijdend zijn, en het afgebeelde dier bijna bijkomstigheid, waardoor apen, beren en leeuwen soms samen komen tot vreemde ‘fusiedieren’.
Bij Jans Muskee zijn dieren vaak bijfiguren in zijn tekeningen waarin het sociale ongemak van de kijker en de afgebeelde personages centraal staan. Hij toont een enorme oliepastel van twee bij vier meter, waarop roodborstjes gevaarlijk dicht om een hoofd heen vliegen. Daarnaast heeft hij speciaal vier tekeningen gemaakt van erotisch getinte meisjes met een dikke rode kater, geïnspireerd op het werk van de Franse schilder Balthus.
Jans Muskee – a dream – 200 x 395 cm, inkt, potlood en oliepastel op papier, 2009