De expositie Nagelaten Sporen eert de ons vorig jaar ontvallen en zeer geliefde kunstenaar en graficus Cees Andriessen. Van 30 november 2024 t/m 5 januari 2025 is in het Apeldoorns Centrum voor Eigentijdse Cultuur een selectie van zijn werk te zien, met een nadruk op zijn grote houtsneden. De opening vond plaats op zaterdag 30 november.
In het filmportret van Cees Andriessen, getiteld Schrijvenderwijs, dat René Bakker en Andriessen samen maakten in 2019, zegt de kunstenaar: “Mijn werk zou je kunnen zien als tekens, als sporen van mijn bestaan, sporen die zijn achtergelaten, die zijn nagelaten. Misschien sporen voor een toekomst, sporen die gevonden zouden kunnen worden.”
In diezelfde film verteld Cees over zijn jeugd in Wageningen. De dijk, de rivier, de uiterwaarden, de luchten, de – in zijn woorden – overvolle leegte van het landschap, de ongrijpbare ruimte, iets dat ophoudt zonder op te houden. Het bood hem ruimte voor eigen invulling en interpretatie. Een open ruimte waarin hij zelf kon ademhalen, waarin hij zelf kon functioneren. Maar evengoed een ruimte waarin hij ook een ander ruimte wou geven én bieden.
Die ruimtelijkheid bleef altijd aanwezig en is zo kenmerkend geworden voor het werk van Cees Andriessen. In zijn werk laat hij de chaos van de wereld achter, het is een beteugeling van de overdaad. Hij haalde zijn inspiratie uit de muziek, de poëzie, de literatuur, de natuur en het landschap. Hij zocht vaak de samenwerking met andere disciplines. Zo werkte hij samen met dichters Cees Nooteboom, Anna Enquist, Hester Knibbe en Frans Budé, maar ook met musici als Daan Manneke en Tobias Sudhoff.
Hij maakte houtsneden, linosneden en tekeningen. In de tentoonstelling Nagelaten Sporen ligt de nadruk op zijn grote houtsneden. Cees Andriessen was een kunstenaar en graficus in hart en nieren.
Foto’s: Maarten Sprangh