Een tentoonstelling en veiling van hedendaagse kunst.
HOE=HET NU 2012 is een tentoonstelling van rond de 150 kunstwerken waaraan en 70 hedendaagse beeldend kunstenaars deelnemen. De laatste week van november en in de eerste helft van december is de tentoonstelling te zien in ACEC. Één bezoek aan de tentoonstelling en je weet weer hoe het er bijstaat met de hedendaagse beeldende kunst. Bij benadering dan, want over kunst zijn altijd meer vragen te stellen dan te beantwoorden. Toch geeft deze tentoonstelling ongetwijfeld een idee hoe het er bijvoorbeeld voorstaat met de vaak genoemde herleving van de abstractie. Een aardig peilmoment biedt de tentoonstelling eveneens voor de vraag hoe het verderging met de ongekende tekendrift van enkele jaren geleden, hoe het landschap het doet en hoe het gesteld is met de oeuvres van kunstenaars die zich ogenschijnlijk nooit iets van de mode hebben aangetrokken en stug zijn blijven doorwerken in hun eigen idioom. Voor wie nieuwsgierig is, maar dat soort vragen niet echt interesseert, vormt de tentoonstelling een gelegenheid om zich korter of langer te verliezen in het bekijken van een groot aantal objecten en afbeeldingen.
Meenemen, maar niet zomaar.
Diversiteit is voor de samenstellers van de tentoonstelling een niet onbelangrijk criterium. De deelnemende kunstenaars zijn uitgenodigd op grond van hun vakmanschap, een serieuze beroepspraktijk en een eigen oeuvre. De bedoeling van de samenstellers is om in het ACEC-gebouw een tijdelijke schatkamer aan te leggen. Het publiek kan van die schatkamer ook wat mee naar huis nemen, maar niet zomaar. Op zondag 16 december worden de tentoongestelde werken geveild. Werken en prijzen zijn te bekijken op de website van ACEC.nl vanaf 2o november. De veiling op 16 december is niet alleen bijzonder vanwege het grote aantal werken dat er tegen zeer uiteenlopende prijzen wordt aangeboden, het is tevens de vuurdoop van de Apeldoornse wethouder Olaf Prinsen als veilingmeester.
De verte.
Maar is dat niet wat te optimistisch: een kunstveiling organiseren midden in een van de griezeligste economische inzinkingen sinds de Wereldoorlog in een gemeente, die, zoals zoveel Nederlandse gemeentes, als gevolg van de economische malaise met ingewikkelde problemen kampt? En is het met de kunst eigenlijk ook niet afgelopen, zoals al zo vaak is beweerd? De kunstenaar Jaap Kroneman stelde voor om de tentoonstelling niet HOE=HET NU 2012 te noemen, maar HOE MOET HET NU? Toegegeven: wie problemen wil zien, komt in deze tijd moeiteloos aan zijn trekken. Maar moet je je daar blind op staren en is het niet beter om voor de afwisseling weer eens vooruit te kijken naar de verte en de toekomst?
‘Al is pijn menselijk, we zijn niet alleen mensen om pijn te lijden’. Dat schreef de Griekse diplomaat, dichter en Nobelprijswinnaar Yorgos Seferis in 1942 in een gedicht met de titel Een oude man bij de oever van de rivier. Het waren geen makkelijke tijden. Seferis zat met de Griekse regering in ballingschap in Caïro en de Duitsers en de Italianen hielden Griekenland bezet. Seferis besefte dat hij niet kon blijven treuren. ‘En toch’, schreef hij in Een oude man aan de oever van de rivier, ‘moeten we bepalen waarheen we voortgaan.’ Niet het sombere hier en nu moest de richting bepalen. Seferis putte liever moed uit het idee van een grote rivier: ‘dat symbool dat voortgaat tussen kruiden en grassen/vee dat graast en drinkt, mensen die zaaien en oogsten.’ De lange rivier was volgens Seferis ‘nooit dezelfde, zoals de oude wijzen leerden’, maar bleef desondanks altijd ‘hetzelfde lichaam, hetzelfde bed, hetzelfde Teken, dezelfde gerichtheid’. Met ‘de lange rivier’ bedoelde Seferis ongetwijfeld niet alleen het idee van eeuwige beweging, maar zeker ook andere dingen die steun bieden omdat ze ondanks alles altijd verder gaan: de tijd, het dagelijkse doen en laten van mensen, en de kunst. Waarom zou hij anders hebben zitten dichten in zulke barre tijden? Op kunst kun je rekenen. Kunst belichaamt de hoop op een betere toekomst en het streven naar schoonheid, volmaaktheid en overzicht. Kunst is oud en bestendig, het maken en bekijken van kunst zal naar verwachting morgen niet zomaar ophouden. Vanwege die bestendigheid is kunst een bron van inspiratie en een richtpunt voor de toekomst. Wie wil herstellen moet eerst de geest krijgen. Een tentoonstelling en een veiling organiseren als HOE=HET NU 2012 is, hoe je het ook wendt of keert, een teken van vertrouwen en een poging om de geest te hervinden. Vroeger of later kruipen we met z’n allen uit het economische dal. Wethouder Olaf Prinsen voert met andere wethouders als onderdeel daarvan de gemeente Apeldoorn van het duister naar het licht, maar eerst brengt hij kort voor Kerstmis de veiling in het ACEC-gebouw tot een schitterend einde.
Wat: HOE=HET NU 2012, tentoonstelling en veiling van hedendaagse beeldende kunst
Opening: zaterdag 24 november 2012 om 16.00 uur.
Veiling: zondag 16 december 2012, 14.00-16.00 uur.
Veilingmeester: Olaf Prinsen, wethouder van Apeldoorn.
Schilderij: Hjalmar Riemersma
Titel: Elsighorn